Lex van Gelder ging in 2014 voor de tweede keer richting Birma (Myanmar) met apparatuur geschonken door de Eijkelkamp Foundation om samen met zijn vrouw Rini de plaatselijke bevolking te helpen bij het zorgen voor schoon drinkwater.
In de armere plattelandsgebieden in Birma leven de dorpelingen nog een traditioneel leven zonder nutsvoorzieningen, wisselvallig mobiel bereik en zonder de zekerheid van betrouwbaar drinkwater. Dit laatste is vooral te wijten aan de groeiende mijnbouw dat het rivierwater, waar veel dorpelingen van afhankelijk zijn, vervuilt.
Door het graven van putten probeert men minder afhankelijk te zijn van de rivier. De manier waarop dit gebeurt, is echter nog erg primitief. Allereerst wordt er gezocht naar een plek waar een put moet komen. Hier leggen mensen deksels op de grond, die na een paar dagen worden gecontroleerd op de hoeveelheid vocht dat zich hieronder heeft verzameld. Waar de deksel met de meeste vocht ligt wordt vervolgens een put gegraven. Het blijft echter een grote gok hoe diep het water zit, of er grote stenen in de bodem liggen en of er onbekende kleilagen in de bodem aanwezig zijn. Het komt hierdoor geregeld voor dat men dagen lang voor niets graaft. Met de pulsboor van Royal Eijkelkamp moet dat verminderen.
'Het boren zelf is goed over te brengen, maar het gebruik van de puls moet veelal in de praktijk gedemonstreerd worden. Om dit zo inzichtelijk mogelijk te doen hebben we de demonstratie aan een zandige oever van een rivier gehouden. Zo zie je het beste hoe het gaat. De locals staan vaak met verbazing te kijken naar hoe snel je een paar meter diep kan komen.' Aldus Lex van Gelder. ‘Vooralsnog is het de bedoeling dat de lokale mensen praktijkervaring opdoen, waarna de focus gaat naar bodemonderzoek om een geschikte locatie te bepalen voor een waterpomp. Bij het plaatsen van waterpompen kunnen dan ook de zeefsets, geschonken door de Eijkelkamp Foundation, worden gebruikt. De reeds opgedane ervaringen hiermee zijn erg positief.’
De pulsboor van Royal Eijkelkamp wordt ook gebruikt bij onderzoek naar waterverontreiniging bij een kolenmijn. De bodem in Birma is rijk aan bodemschatten en in de sterk afgelegen rurale gebieden kunnen mijnbouwers nog vrijwel onbeperkt te werk gaan. Het uitstromende water nabij de kolenmijn was dan ook sterk verzuurd (pH 3). Door kennis over te dragen aan de lokale organisatie kunnen de dorpelingen zich beter verweren tegen de ongelimiteerde mijnbouw.
Lex van Gelder kijkt erg positief terug op dit project, hij sluit af met de woorden: 'Zeker is dat men erg ontvankelijk is voor alle hulp en zorg. De inwoners zijn erg betrokken en blij dat ze hulp van de buitenwereld krijgen in dit gesloten gebied. Door ze te trainen en kennis over te dragen kan men beslist beter zelfredzaam zijn.'
